- Modelmania /
- Modele do montażu /
- Statki powietrzne /
- Wojskowe /
- 1930-1950 /
- Amerykański dwupłatowiec Beechcraft UC-43 Staggerwing
Amerykański dwupłatowiec Beechcraft UC-43 Staggerwing
150,00zł
Roden 442
Produkt obecnie jest dostępny, możliwy do sprowadzenia. Od złożenia zamówienia potrzebujemy około 3 dni roboczych na sprowadzenie go, oraz dodatkowo 1-2 dni na wysyłkę.
Artykuł modelarski przeznaczony dla osób powyżej 8 roku życia.
Model do sklejania, wykonany z polistyrenu, opakowanie nie zawiera farb, kleju i pędzli.
Pudełko zawiera komplet ramek z częściami, obrazkową instrukcję montażu z kolorystyką malowania oraz kalkomanie i części do modelu.
Pod koniec lat dwudziestych, kiedy Stany Zjednoczone zmagały się z Wielkim Kryzysem, liczne pokazy lotnicze były rzadką rozrywką dla wielu ludzi rozczarowanych swoją przyszłością i pragnących oderwać się od otaczającej ich szarej rzeczywistości. Piloci i kaskaderzy, którzy w każdy weekend bawili zwyczajną publiczność, także marzyli o innej egzystencji, o znacznie mniejszym ryzyku utraty w każdej chwili środków do życia, a często nawet życia. Wielu byłych burzycieli wkrótce znalazło pracę w nowo powstałych liniach lotniczych oraz w licznych firmach świadczących usługi pocztowe i towarowe, ale niektórzy z nich, jak na przykład Clyde Cessna i Walter Beech, poświęcili swoje życie budowie samolotów.
W 1924 roku założyli małą firmę Travel Air Manufacturing, która wkrótce została wchłonięta przez giganta lotniczego Curtiss Wright. Kilka lat później Walter Beech wraz z żoną Olive założyli własną firmę produkującą samoloty, Beech Aircraft Corporation. Jednym z pierwszych udanych projektów nowo powstałej firmy był Model 17, który zyskał nazwę Staggerwing ze względu na niekonwencjonalny układ skrzydeł dwupłatowca – czyli z górnym skrzydłem umieszczonym z tyłu dolnego.
Nowy samolot został zaprojektowany przez firmę jako luksusowy, szybki samolot kabinowy do lotów na krótkich dystansach, ale Ameryka dopiero wychodziła z Wielkiego Kryzysu, więc zamówienia na ten nowatorski typ u Waltera Beecha na początku były skąpe. W połowie lat trzydziestych konstruktor dokonał szeregu zmian w jego konstrukcji - wydłużono kadłub, przeniesiono lotki do górnego skrzydła i wydłużono rozstaw podwozia. Zmodyfikowana wersja została oznaczona jako D17 i szybko zyskała przychylność pilotów. Przed II wojną światową firmie udało się sprzedać 424 samoloty tego typu i to nie tylko w USA. Wielką sławę D17 zyskał po wzięciu udziału w prestiżowych wyścigach Bendix Trophy, a w 1937 roku pilotka Jackie Cochran ustanowiła rekord prędkości kobiet wynoszący 203 mile na godzinę.
Staggerwing doświadczył wojny, zanim Stany Zjednoczone dołączyły do II wojny światowej: miał czas walczyć na niebie Hiszpanii oraz w konfrontacji między Chinami i Japonią. Po punkcie zwrotnym w Pearl Harbor władze wojskowe USA zaczęły bardziej interesować się typami, które przed wojną mogły zostać uznane za mało przydatne do celów wojskowych. Beech D17 idealnie sprawdził się w roli samolotu łącznikowego - był mały, kompaktowy, a przy dobrej prędkości i doskonałej kabinie idealnie spełniał wymagania sztabowego samolotu transportowego i samolotu szybkiej komunikacji pomiędzy obiektami wojskowymi. Po niewielkich ulepszeniach mających na celu zgodność ze specyfikacjami wojskowymi, wkrótce trafił do Sił Powietrznych Armii jako UC-43 oraz do lotnictwa morskiego jako GB-1 i GB-2. Rząd zamówił 270 takich samolotów od firmy Waltera Beecha, a co najmniej kolejnych 118 rząd zakupił od prywatnych właścicieli na potrzeby wojskowe. Zawsze pracowali we wszystkich głównych bazach lotniczych i na rozległych przestrzeniach Stanów Zjednoczonych, od Teksasu na zachodzie po Dystrykt Kolumbii na wschodzie. Samoloty Marynarki Wojennej były często używane daleko od morza i od razu były zauważalne na lotniskach wśród kolegów z armii ze względu na ich niestosowny niebieski kamuflaż.
Przed przystąpieniem Stanów Zjednoczonych do II wojny światowej kilka Staggerwingów zostało wysłanych do Wielkiej Brytanii, jednak nie dla Sił Powietrznych Jego Królewskiej Mości, ale zgodnie z rozkazem księcia Bernharda z Holandii, który w tym czasie przebywał na wygnaniu w Londynie. Komitet zakupowy R.A.F., który współpracował już blisko z amerykańskim programem Lend-Lease, oczywiście nie mógł nie zwrócić uwagi na ten wyjątkowy samolot i wkrótce Królewskie Siły Powietrzne i Królewska Marynarka Wojenna otrzymały Staggerwing, na którym Brytyjczycy zgodnie z tradycją nadali nazwę Traveller Mk.I, nietypowo jak na amerykańskie oko pisane przez podwójne „L”. Zgodnie z umową Brytyjczykom należało dostarczyć 107 maszyn tego typu, ale co najmniej 12 z nich nigdy nie dotarło do brzegów Foggy Albion, gdy ich amerykański lotniskowiec został zaatakowany przez niemiecki okręt podwodny i zatonął. Kolejnych 95 maszyn było szeroko używanych przez personel wojskowy na każdym terytorium, od Orkadów na północy po piaszczyste lotniska na Bliskim Wschodzie. Po wojnie trzeba było je przewieźć z powrotem do USA na warunkach umowy Lend-Lease, lecz część Podróżników znalazła w Wielkiej Brytanii nowych prywatnych właścicieli. Powojenna firma Waltera Beecha
Model do sklejania, wykonany z polistyrenu, opakowanie nie zawiera farb, kleju i pędzli.
Pudełko zawiera komplet ramek z częściami, obrazkową instrukcję montażu z kolorystyką malowania oraz kalkomanie i części do modelu.
Pod koniec lat dwudziestych, kiedy Stany Zjednoczone zmagały się z Wielkim Kryzysem, liczne pokazy lotnicze były rzadką rozrywką dla wielu ludzi rozczarowanych swoją przyszłością i pragnących oderwać się od otaczającej ich szarej rzeczywistości. Piloci i kaskaderzy, którzy w każdy weekend bawili zwyczajną publiczność, także marzyli o innej egzystencji, o znacznie mniejszym ryzyku utraty w każdej chwili środków do życia, a często nawet życia. Wielu byłych burzycieli wkrótce znalazło pracę w nowo powstałych liniach lotniczych oraz w licznych firmach świadczących usługi pocztowe i towarowe, ale niektórzy z nich, jak na przykład Clyde Cessna i Walter Beech, poświęcili swoje życie budowie samolotów.
W 1924 roku założyli małą firmę Travel Air Manufacturing, która wkrótce została wchłonięta przez giganta lotniczego Curtiss Wright. Kilka lat później Walter Beech wraz z żoną Olive założyli własną firmę produkującą samoloty, Beech Aircraft Corporation. Jednym z pierwszych udanych projektów nowo powstałej firmy był Model 17, który zyskał nazwę Staggerwing ze względu na niekonwencjonalny układ skrzydeł dwupłatowca – czyli z górnym skrzydłem umieszczonym z tyłu dolnego.
Nowy samolot został zaprojektowany przez firmę jako luksusowy, szybki samolot kabinowy do lotów na krótkich dystansach, ale Ameryka dopiero wychodziła z Wielkiego Kryzysu, więc zamówienia na ten nowatorski typ u Waltera Beecha na początku były skąpe. W połowie lat trzydziestych konstruktor dokonał szeregu zmian w jego konstrukcji - wydłużono kadłub, przeniesiono lotki do górnego skrzydła i wydłużono rozstaw podwozia. Zmodyfikowana wersja została oznaczona jako D17 i szybko zyskała przychylność pilotów. Przed II wojną światową firmie udało się sprzedać 424 samoloty tego typu i to nie tylko w USA. Wielką sławę D17 zyskał po wzięciu udziału w prestiżowych wyścigach Bendix Trophy, a w 1937 roku pilotka Jackie Cochran ustanowiła rekord prędkości kobiet wynoszący 203 mile na godzinę.
Staggerwing doświadczył wojny, zanim Stany Zjednoczone dołączyły do II wojny światowej: miał czas walczyć na niebie Hiszpanii oraz w konfrontacji między Chinami i Japonią. Po punkcie zwrotnym w Pearl Harbor władze wojskowe USA zaczęły bardziej interesować się typami, które przed wojną mogły zostać uznane za mało przydatne do celów wojskowych. Beech D17 idealnie sprawdził się w roli samolotu łącznikowego - był mały, kompaktowy, a przy dobrej prędkości i doskonałej kabinie idealnie spełniał wymagania sztabowego samolotu transportowego i samolotu szybkiej komunikacji pomiędzy obiektami wojskowymi. Po niewielkich ulepszeniach mających na celu zgodność ze specyfikacjami wojskowymi, wkrótce trafił do Sił Powietrznych Armii jako UC-43 oraz do lotnictwa morskiego jako GB-1 i GB-2. Rząd zamówił 270 takich samolotów od firmy Waltera Beecha, a co najmniej kolejnych 118 rząd zakupił od prywatnych właścicieli na potrzeby wojskowe. Zawsze pracowali we wszystkich głównych bazach lotniczych i na rozległych przestrzeniach Stanów Zjednoczonych, od Teksasu na zachodzie po Dystrykt Kolumbii na wschodzie. Samoloty Marynarki Wojennej były często używane daleko od morza i od razu były zauważalne na lotniskach wśród kolegów z armii ze względu na ich niestosowny niebieski kamuflaż.
Przed przystąpieniem Stanów Zjednoczonych do II wojny światowej kilka Staggerwingów zostało wysłanych do Wielkiej Brytanii, jednak nie dla Sił Powietrznych Jego Królewskiej Mości, ale zgodnie z rozkazem księcia Bernharda z Holandii, który w tym czasie przebywał na wygnaniu w Londynie. Komitet zakupowy R.A.F., który współpracował już blisko z amerykańskim programem Lend-Lease, oczywiście nie mógł nie zwrócić uwagi na ten wyjątkowy samolot i wkrótce Królewskie Siły Powietrzne i Królewska Marynarka Wojenna otrzymały Staggerwing, na którym Brytyjczycy zgodnie z tradycją nadali nazwę Traveller Mk.I, nietypowo jak na amerykańskie oko pisane przez podwójne „L”. Zgodnie z umową Brytyjczykom należało dostarczyć 107 maszyn tego typu, ale co najmniej 12 z nich nigdy nie dotarło do brzegów Foggy Albion, gdy ich amerykański lotniskowiec został zaatakowany przez niemiecki okręt podwodny i zatonął. Kolejnych 95 maszyn było szeroko używanych przez personel wojskowy na każdym terytorium, od Orkadów na północy po piaszczyste lotniska na Bliskim Wschodzie. Po wojnie trzeba było je przewieźć z powrotem do USA na warunkach umowy Lend-Lease, lecz część Podróżników znalazła w Wielkiej Brytanii nowych prywatnych właścicieli. Powojenna firma Waltera Beecha
Ilość ocen: 0
| Nazwa produktu | Amerykański dwupłatowiec Beechcraft UC-43 Staggerwing (Roden 442) |
| Dostępność | Produkt pod zamówienie. Czas sprowadzenia to ok. 3dni. |
| Producent | Roden |
| Numer katalogowy | 442 |
| Epoka | II Wojna Światowa |
| Skala | 1:48 |
| Farby, pędzel i klej | nie dołączono |
| Nowość roku | 2024 |
| Kraj | USA |
| Stan modelu | do sklejania i malowania |
| Figurki | nie dołączono |