- Modelmania /
- Modele do montażu /
- Statki powietrzne /
- Wojskowe /
- 1930-1950 /
- Amerykański wodnosamolot Beechcraft SD17S Staggerwing
Amerykański wodnosamolot Beechcraft SD17S Staggerwing
143,00zł
Roden 448
Produkt obecnie jest dostępny, możliwy do sprowadzenia. Od złożenia zamówienia potrzebujemy około 3 dni roboczych na sprowadzenie go, oraz dodatkowo 1-2 dni na wysyłkę.
Artykuł modelarski przeznaczony dla osób powyżej 8 roku życia.
Model do sklejania, wykonany z polistyrenu, opakowanie nie zawiera farb, kleju i pędzli.
Pudełko zawiera komplet ramek z częściami, obrazkową instrukcję montażu z kolorystyką malowania oraz kalkomanie i części do modelu.
Praktyka przekształcania samolotów ze standardowym podwoziem kołowym w wodnosamoloty w celu umożliwienia im lądowania na powierzchniach jezior i zbiorników wodnych ugruntowała się na początku I wojny światowej, kiedy różnego rodzaju samoloty wojskowe (myśliwce, transportowce tajnych agentów, a nawet bombowce) ) musiał działać na obszarach, gdzie zbiorniki wodne były obfite. Ta innowacja była niewątpliwie bardzo udaną konstrukcją i pomimo powszechnej dystrybucji takich porównywalnych samolotów, jak łodzie latające i płazy, była ona nadal stosowana w latach powojennych w różnych kategoriach samolotów.
Konwersja przydała się w przypadku małych samolotów komercyjnych, które mogły następnie lądować na powierzchni jezior, a nawet stawów o czasami ograniczonej powierzchni wody.
Dobrym przykładem tego typu maszyny był samolot Staggerwing firmy Beechcraft, który idealnie nadawał się do takich zadań. Był bardzo szybki jak na swoje czasy i miał bardzo krótkie starty i lądowania. W 1935 roku B17L został eksperymentalnie wyposażony w zestaw pływaków typu EDO, każdy o wyporności 452 funtów. Jeden samolot został zakupiony przez Thomson Airways ze stanu Maryland. Wystąpił w hollywoodzkim filmie „Too Hot to Handle” z 1938 roku, w którym w rolach głównych wystąpiły światowej sławy gwiazdy Clarke Gable i Myrna Loy.
Po tej maszynie pływaki zostały zamontowane w innych wersjach Staggerwinga. Oprócz Stanów Zjednoczonych używano ich także w Kanadzie (w 1940 roku Ministerstwo Transportu tego kraju zakupiło SD17 do użytku na Wielkich Jeziorach) i w Australii (jedna maszyna była używana co najmniej do 1944 roku).
Wraz z wybuchem II wojny światowej, a zwłaszcza po przystąpieniu Stanów Zjednoczonych do wojny w grudniu 1941 r., rząd zarekwirował dużą liczbę maszyn cywilnych do celów wojskowych. Niektóre pływające Staggerwingi spotkały taki los, podobnie jak ich lądowe odpowiedniki, i otrzymały wojskowe oznaczenia GB-1 i GB-2. Samoloty te były używane zarówno na kontynencie USA, jak i w bardziej odległych rejonach kraju, na Alasce. Ich czynna służba była dość rozległa: musieli wystrzegać się potencjalnych dywersantów wkraczających do kraju i prób uszkadzania dużych zbiorników wodnych. Z pewnością prawdopodobieństwo wystąpienia takiej sytuacji było niewielkie, ale nie umniejszało roli, jaką Staggerwing odgrywa w zastosowaniach wojskowych.
Po zakończeniu wojny dawne samoloty cywilne, a następnie wojskowe, ponownie stały się głównie cywilne, rząd ponownie wypuścił je na rzecz lotnictwa cywilnego, linii lotniczych i prywatnych właścicieli. Niektóre wodnosamoloty Staggerwing były wykorzystywane do celów komercyjnych dopiero na początku lat siedemdziesiątych.
Model do sklejania, wykonany z polistyrenu, opakowanie nie zawiera farb, kleju i pędzli.
Pudełko zawiera komplet ramek z częściami, obrazkową instrukcję montażu z kolorystyką malowania oraz kalkomanie i części do modelu.
Praktyka przekształcania samolotów ze standardowym podwoziem kołowym w wodnosamoloty w celu umożliwienia im lądowania na powierzchniach jezior i zbiorników wodnych ugruntowała się na początku I wojny światowej, kiedy różnego rodzaju samoloty wojskowe (myśliwce, transportowce tajnych agentów, a nawet bombowce) ) musiał działać na obszarach, gdzie zbiorniki wodne były obfite. Ta innowacja była niewątpliwie bardzo udaną konstrukcją i pomimo powszechnej dystrybucji takich porównywalnych samolotów, jak łodzie latające i płazy, była ona nadal stosowana w latach powojennych w różnych kategoriach samolotów.
Konwersja przydała się w przypadku małych samolotów komercyjnych, które mogły następnie lądować na powierzchni jezior, a nawet stawów o czasami ograniczonej powierzchni wody.
Dobrym przykładem tego typu maszyny był samolot Staggerwing firmy Beechcraft, który idealnie nadawał się do takich zadań. Był bardzo szybki jak na swoje czasy i miał bardzo krótkie starty i lądowania. W 1935 roku B17L został eksperymentalnie wyposażony w zestaw pływaków typu EDO, każdy o wyporności 452 funtów. Jeden samolot został zakupiony przez Thomson Airways ze stanu Maryland. Wystąpił w hollywoodzkim filmie „Too Hot to Handle” z 1938 roku, w którym w rolach głównych wystąpiły światowej sławy gwiazdy Clarke Gable i Myrna Loy.
Po tej maszynie pływaki zostały zamontowane w innych wersjach Staggerwinga. Oprócz Stanów Zjednoczonych używano ich także w Kanadzie (w 1940 roku Ministerstwo Transportu tego kraju zakupiło SD17 do użytku na Wielkich Jeziorach) i w Australii (jedna maszyna była używana co najmniej do 1944 roku).
Wraz z wybuchem II wojny światowej, a zwłaszcza po przystąpieniu Stanów Zjednoczonych do wojny w grudniu 1941 r., rząd zarekwirował dużą liczbę maszyn cywilnych do celów wojskowych. Niektóre pływające Staggerwingi spotkały taki los, podobnie jak ich lądowe odpowiedniki, i otrzymały wojskowe oznaczenia GB-1 i GB-2. Samoloty te były używane zarówno na kontynencie USA, jak i w bardziej odległych rejonach kraju, na Alasce. Ich czynna służba była dość rozległa: musieli wystrzegać się potencjalnych dywersantów wkraczających do kraju i prób uszkadzania dużych zbiorników wodnych. Z pewnością prawdopodobieństwo wystąpienia takiej sytuacji było niewielkie, ale nie umniejszało roli, jaką Staggerwing odgrywa w zastosowaniach wojskowych.
Po zakończeniu wojny dawne samoloty cywilne, a następnie wojskowe, ponownie stały się głównie cywilne, rząd ponownie wypuścił je na rzecz lotnictwa cywilnego, linii lotniczych i prywatnych właścicieli. Niektóre wodnosamoloty Staggerwing były wykorzystywane do celów komercyjnych dopiero na początku lat siedemdziesiątych.
Ilość ocen: 0
| Nazwa produktu | Amerykański wodnosamolot Beechcraft SD17S Staggerwing (Roden 448) |
| Dostępność | Produkt pod zamówienie. Czas sprowadzenia to ok. 3dni. |
| Producent | Roden |
| Numer katalogowy | 448 |
| Epoka | II Wojna Światowa |
| Skala | 1:48 |
| Farby, pędzel i klej | nie dołączono |
| Nowość roku | 2024 |
| Kraj | USA |
| Stan modelu | do sklejania i malowania |
| Figurki | nie dołączono |