Brytyjski omnibus Type B
66,00zł
Roden 732
Produkt obecnie jest dostępny u producenta, możliwy do sprowadzenia. Od złożenia zamówienia potrzebujemy około 30 dni roboczych na sprowadzenie go, oraz dodatkowo 1-2 dni na wysyłkę.
Artykuł modelarski przeznaczony dla osób powyżej 8 roku życia.
Model do sklejania, wykonany z polistyrenu, opakowanie nie zawiera farb, kleju i pędzli.
Pudełko zawiera komplet ramek z częściami, obrazkową instrukcję montażu z kolorystyką malowania oraz kalkomanie i części do modelu.
Na początku XX wieku, w czasie, gdy Wielka Brytania była najpotężniejszym supermocarstwem na świecie, a jej stolica, Londyn, był ośrodkiem światowej aktywności politycznej i gospodarczej; ze względu na szybkie tempo urbanizacji dużych miast, wyzwaniem jest przewóz grup osób z a
pojawił się zupełnie nowy środek transportu, gdyż tradycyjne powozy konne (tzw. „dorożka”) nie były już w stanie w całości sprostać takiemu zadaniu. W ten sposób pojawił się zasadniczo nowy rodzaj transportu - „omnibus”, czyli autobus we współczesnej formie tego słowa. Już w 1910 roku powstała firma LGOC (London General Omnibus Company), która wkrótce zajęła dominującą pozycję w dziedzinie transportu. Już w 1911 roku na jego zlecenie projektant Frank Searle naszkicował projekt pojazdu, który na wiele lat miał stać się „wizytówką” miasta nad Tamizą. Był to dwupiętrowy autobus ze schodami pomiędzy piętrami, co oznaczało, że
umożliwiło znaczne zmniejszenie gabarytów pojazdu przy jednoczesnym zachowaniu możliwości przewozu dużej grupy osób. Nowy autobus otrzymał nazwę „Typ B” i w kolejnych latach był eksploatowany ze znaczącym sukcesem komercyjnym.
I wojna światowa, która wybuchła latem 1914 roku, natychmiast nabrała tempa, wymuszając poszukiwania sposobu na szybkie przemieszczanie dużych grup żołnierzy jak najbliżej punktów styku z wrogiem. Dowództwo wojskowe natychmiast zainteresowało się możliwością wykorzystania omnibusów i wkrótce do służby wojskowej trafiły pierwsze pojazdy typu B. W sumie od października 1914 do marca 1915 zarekwirowano 300 autobusów typu B, które zmuszone były wymienić ulice Londynu na pokryty kraterami obszar Francji. Byli kierowcy cywilni z Londynu musieli teraz zostać kierowcami wojskowymi, a praca autobusów polegająca na szybkim przerzucaniu grup żołnierzy na front była dość niebezpieczna ze względu na możliwość ostrzału przez wroga, dlatego też przewóz żołnierzy prowadzono głównie nocą.
Pierwsze autobusy, które trafiły na front zachodni, nadal były w cywilnych barwach jaskrawoczerwonej i oklejone reklamami londyńskich gazet lub dużych sklepów, ale wkrótce, podobnie jak inne pojazdy wojskowe, musiały nosić mundury – wszystkie ich powierzchnie zostały przemalowane na kolor ochronny kolor khaki, usunięto przednią szybę, ponieważ nie wytrzymywała złych dróg i szybko się rozbiła, boczne szyby zastąpiono drewnianymi deskami i zamontowano płócienną osłonę
otwarte drugie piętro. W omnibusie można było przewozić 34 pasażerów (16 na pierwszym poziomie i 18 na wyższym), ale jego pojemność dla celów wojskowych żołnierzy wyposażonych w pełną amunicję wynosiła zaledwie 24 na autobus; jednakże liczba ta stanowiła znaczną poprawę w porównaniu z tym, co było możliwe w przypadku wozów konnych.
Jednym z pierwszych zastosowań operacyjnych Typu B był transport wojsk do miasta Ypres, gdzie 21 października 1914 roku miała miejsce jedna z najważniejszych bitew Wielkiej Wojny. Przez kolejne cztery lata omnibusy były wykorzystywane z nieskończoną intensywnością, czasem nawet siedem dni w tygodniu. Oprócz transportu personelu przewozili na linię frontu amunicję, żywność i lekarstwa, a w pierwszych miesiącach powojennych po podpisaniu rozejmu wrócili do stałej pracy cywilnej. Wiosną 1918 roku, gdy Niemcy podjęły próbę masowej kontrofensywy na linii frontu zachodniego, autobusy typu B wraz z innymi typami omnibusów przewoziły co najmniej 211 000 żołnierzy, a łączny przebieg nimi wyniósł ponad 1 milion kilometrów.
Po zakończeniu I wojny światowej duża liczba omnibusów wróciła do rodzinnego miasta, a LGOC po raz drugi wykupiło je z wojska i ponownie zaczęły dominować na ulicach Londynu jako główny pojazd komunikacji miejskiej transport. Jeden z omnibusów, który otrzymał półoficjalną nazwę „Ole Bill” (na cześć rysunkowej postaci brytyjskiego żołnierza stworzonej przez artystę Bruce’a Bairnsfathera), został 14 lutego 1920 roku poddany inspekcji przez Jego
Królewskiej Mości Jerzego V podczas pokazu technik wojennych, a w kolejnych latach brał udział w licznych paradach pamięci z okazji rocznic Wielkiej Wojny, a w 1970 roku został przeniesiony do Imperial War Museum w Londynie, gdzie do dziś zachował się jako jeden z najważniejszych artefaktów „Wojny, która miała zakończyć wszystko wa
Model do sklejania, wykonany z polistyrenu, opakowanie nie zawiera farb, kleju i pędzli.
Pudełko zawiera komplet ramek z częściami, obrazkową instrukcję montażu z kolorystyką malowania oraz kalkomanie i części do modelu.
Na początku XX wieku, w czasie, gdy Wielka Brytania była najpotężniejszym supermocarstwem na świecie, a jej stolica, Londyn, był ośrodkiem światowej aktywności politycznej i gospodarczej; ze względu na szybkie tempo urbanizacji dużych miast, wyzwaniem jest przewóz grup osób z a
pojawił się zupełnie nowy środek transportu, gdyż tradycyjne powozy konne (tzw. „dorożka”) nie były już w stanie w całości sprostać takiemu zadaniu. W ten sposób pojawił się zasadniczo nowy rodzaj transportu - „omnibus”, czyli autobus we współczesnej formie tego słowa. Już w 1910 roku powstała firma LGOC (London General Omnibus Company), która wkrótce zajęła dominującą pozycję w dziedzinie transportu. Już w 1911 roku na jego zlecenie projektant Frank Searle naszkicował projekt pojazdu, który na wiele lat miał stać się „wizytówką” miasta nad Tamizą. Był to dwupiętrowy autobus ze schodami pomiędzy piętrami, co oznaczało, że
umożliwiło znaczne zmniejszenie gabarytów pojazdu przy jednoczesnym zachowaniu możliwości przewozu dużej grupy osób. Nowy autobus otrzymał nazwę „Typ B” i w kolejnych latach był eksploatowany ze znaczącym sukcesem komercyjnym.
I wojna światowa, która wybuchła latem 1914 roku, natychmiast nabrała tempa, wymuszając poszukiwania sposobu na szybkie przemieszczanie dużych grup żołnierzy jak najbliżej punktów styku z wrogiem. Dowództwo wojskowe natychmiast zainteresowało się możliwością wykorzystania omnibusów i wkrótce do służby wojskowej trafiły pierwsze pojazdy typu B. W sumie od października 1914 do marca 1915 zarekwirowano 300 autobusów typu B, które zmuszone były wymienić ulice Londynu na pokryty kraterami obszar Francji. Byli kierowcy cywilni z Londynu musieli teraz zostać kierowcami wojskowymi, a praca autobusów polegająca na szybkim przerzucaniu grup żołnierzy na front była dość niebezpieczna ze względu na możliwość ostrzału przez wroga, dlatego też przewóz żołnierzy prowadzono głównie nocą.
Pierwsze autobusy, które trafiły na front zachodni, nadal były w cywilnych barwach jaskrawoczerwonej i oklejone reklamami londyńskich gazet lub dużych sklepów, ale wkrótce, podobnie jak inne pojazdy wojskowe, musiały nosić mundury – wszystkie ich powierzchnie zostały przemalowane na kolor ochronny kolor khaki, usunięto przednią szybę, ponieważ nie wytrzymywała złych dróg i szybko się rozbiła, boczne szyby zastąpiono drewnianymi deskami i zamontowano płócienną osłonę
otwarte drugie piętro. W omnibusie można było przewozić 34 pasażerów (16 na pierwszym poziomie i 18 na wyższym), ale jego pojemność dla celów wojskowych żołnierzy wyposażonych w pełną amunicję wynosiła zaledwie 24 na autobus; jednakże liczba ta stanowiła znaczną poprawę w porównaniu z tym, co było możliwe w przypadku wozów konnych.
Jednym z pierwszych zastosowań operacyjnych Typu B był transport wojsk do miasta Ypres, gdzie 21 października 1914 roku miała miejsce jedna z najważniejszych bitew Wielkiej Wojny. Przez kolejne cztery lata omnibusy były wykorzystywane z nieskończoną intensywnością, czasem nawet siedem dni w tygodniu. Oprócz transportu personelu przewozili na linię frontu amunicję, żywność i lekarstwa, a w pierwszych miesiącach powojennych po podpisaniu rozejmu wrócili do stałej pracy cywilnej. Wiosną 1918 roku, gdy Niemcy podjęły próbę masowej kontrofensywy na linii frontu zachodniego, autobusy typu B wraz z innymi typami omnibusów przewoziły co najmniej 211 000 żołnierzy, a łączny przebieg nimi wyniósł ponad 1 milion kilometrów.
Po zakończeniu I wojny światowej duża liczba omnibusów wróciła do rodzinnego miasta, a LGOC po raz drugi wykupiło je z wojska i ponownie zaczęły dominować na ulicach Londynu jako główny pojazd komunikacji miejskiej transport. Jeden z omnibusów, który otrzymał półoficjalną nazwę „Ole Bill” (na cześć rysunkowej postaci brytyjskiego żołnierza stworzonej przez artystę Bruce’a Bairnsfathera), został 14 lutego 1920 roku poddany inspekcji przez Jego
Królewskiej Mości Jerzego V podczas pokazu technik wojennych, a w kolejnych latach brał udział w licznych paradach pamięci z okazji rocznic Wielkiej Wojny, a w 1970 roku został przeniesiony do Imperial War Museum w Londynie, gdzie do dziś zachował się jako jeden z najważniejszych artefaktów „Wojny, która miała zakończyć wszystko wa
Ilość ocen: 0
| Nazwa produktu | Brytyjski omnibus Type B (Roden 732) |
| Dostępność | Produkt dostępny u producenta. Czas sprowadzenia to ok. 30dni. |
| Producent | Roden |
| Numer katalogowy | 732 |
| Epoka | I Wojna Światowa |
| Poziom trudności (1-5) | 4 - trudny |
| Skala | 1:72 |
| Farby, pędzel i klej | nie dołączono |
| Nowość roku | 2024 |
| Kraj | Wielka Brytania |
| Stan modelu | do sklejania i malowania |
| Odwzorowanie wnętrza | częściowe |