- Modelmania /
- Modele do montażu /
- Statki powietrzne /
- Cywilne /
- Ciężki samolot transportowy Lockheed C-5M Super Galaxy
Ciężki samolot transportowy Lockheed C-5M Super Galaxy
357,00zł
Roden 332
1:144
Produkt obecnie jest dostępny, możliwy do sprowadzenia. Od złożenia zamówienia potrzebujemy około 3 dni roboczych na sprowadzenie go, oraz dodatkowo 1-2 dni na wysyłkę.
Artykuł modelarski przeznaczony dla osób powyżej 8 roku życia.
Model do sklejania, wykonany z polistyrenu, opakowanie nie zawiera farb, kleju i pędzli.
Pudełko zawiera komplet ramek z częściami, obrazkową instrukcję montażu z kolorystyką malowania oraz kalkomanie i części do modelu.
W 1964 roku Dowództwo Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych zwróciło się do producentów z prośbą o nowy superciężki samolot odrzutowy, który mógłby unieść ładunek o masie 100 ton. Firma Lockheed, mająca ogromne doświadczenie w budowie dużych samolotów transportowych, jako jedna z pierwszych zareagowała, proponując koncepcję samolotu z uchylnym nosem, który znacznie ułatwiłby załadunek ciężkiego sprzętu do przedziału ładunkowego. W połowie 1965 roku Lockheed został uznany za zwycięzcę i otrzymał zamówienie na produkcję 58 samolotów z opcją na kolejne 57.
2 marca 1968 roku pierwszy samolot, oficjalnie nazwany C-5A Galaxy, został zaprezentowany publiczności i honorowym gościom, wśród których był Prezydent Johnson. Testowanie nowej, gigantycznej maszyny trwało do połowy 1969 roku w ramach programu przyspieszonego, a Lockheed był już w pełni przygotowany do produkcji seryjnej, ale nagle w Kongresie kraju zasadność wprowadzenia C-5A została zakwestionowana. Koszt jednego samolotu przekroczył 60 milionów dolarów w porównaniu z wcześniej zapowiadanymi 40 – a obie kwoty w tamtych czasach były więcej niż zaskakujące. Ostatecznie jednak udało się osiągnąć kompromis – zamiast 115 samolotów C-5A, które można było zbudować z całości przyznanych środków projektu, kontrakt zmniejszono do 81 samolotów. Budowa tej serii trwała do połowy 1973 roku, a różni wykonawcy w pełni wywiązali się ze zlecenia. Kolejnym czynnikiem, który przeważył szalę na korzyść celowości C-5, był konflikt zbrojny w Wietnamie. Stany Zjednoczone przekazały niesamowitą ilość broni, a część wyposażenia, jak ciężkie helikoptery czy ciężkie haubice, mogły być wówczas przewożone wyłącznie na C-5A.
Wraz z zakończeniem wojny w Wietnamie los C-5 ponownie stanął pod znakiem zapytania – prasa amerykańska ostro skrytykowała rozdęty budżet Pentagonu, a C-5 w szczególności jako przykład „nieefektywnego marnowania pieniędzy podatników”. Pomimo skrajnej krytyki społecznej, a nawet rozpatrzenia tej kwestii w Kongresie, program budowy nowych superciężkich samolotów nie został odwołany, ale poziom finansowania planu rozwoju C-5 został znacząco obniżony przez rząd federalny .
W 1981 roku na czele Stanów Zjednoczonych stał Ronald Reagan, polityk, który zdecydował się radykalnie zmienić rolę swojego kraju w porządku światowym. Jednym z jego priorytetów było znaczne zwiększenie wydatków na obronność w celu wsparcia obecności USA we wszystkich częściach świata, gdzie wymagała tego sytuacja polityczna. Oczywiście kwestia budowy dodatkowej liczby nowych samolotów transportowych dla tych wymagań była więcej niż istotna. Lockheedowi w tajemniczy sposób udało się utrzymać cały sprzęt budowlany gigantów, dzięki czemu wznowienie ich produkcji nie wymagało znacznych nakładów pieniędzy ani czasu. Latem 1985 roku z tej samej fabryki w Marietcie, gdzie 17 lat wcześniej rozpoczęła się jego historia, uroczyście wyjechał pierwszy nowo zbudowany samolot, oznaczony jako C-5B. Nadmienić należy, że zmiana przeznaczenia nie była jedyną zmianą w nowej partii produkcyjnej. W przeciwieństwie do swojego poprzednika C-5B otrzymał ulepszoną konstrukcję skrzydeł, nową awionikę i ulepszony system ładowania w kadłubie. Choć po uwzględnieniu inflacji jego cena jednostkowa nie wynosiła 60, ale ogromne 120 milionów dolarów, w Kongresie USA nawet nie pojawiły się pytania o zasadność jego konstrukcji. Wszystkie 50 zamówionych samolotów Lockheed C-5B zostało ukończonych do wiosny 1989 roku, ale Pentagon zdecydował, że dodatkowa partia C-5B zostanie zagubiona. Pojawiły się nowe, nowocześniejsze typy samolotów transportowych i choć nie posiadały one tak dużej pojemności jak C-5, to w zmieniającej się sytuacji geopolitycznej na świecie łączna liczba zbudowanych już superciężkich maszyn była więcej niż wystarczająca.
W połowie lat 90. stało się jasne, że wszystkie wcześniej zbudowane C-5A i C-5B miały wiele problemów, z których najbardziej palącym były nowo odkryte problemy zmęczeniowe związane z konstrukcją skrzydła. Ponadto awionika samolotu, a także jego silniki, które w momencie budowy stanowiły niemal szczyt postępu technologicznego, szybko stały się przestarzałe w kontekście szybkiego rozwoju nowych technologii. Prawie wszystkie C-5A i C-5B wysłano do baz magazynowych, a ich przyszłość pozostaje obecnie kwestią otwartą. Jednakże pod koniec lat 90-tych, po dokładnym zbadaniu tych maszyn, okazało się, że płatowiec posiada bardzo
Model do sklejania, wykonany z polistyrenu, opakowanie nie zawiera farb, kleju i pędzli.
Pudełko zawiera komplet ramek z częściami, obrazkową instrukcję montażu z kolorystyką malowania oraz kalkomanie i części do modelu.
W 1964 roku Dowództwo Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych zwróciło się do producentów z prośbą o nowy superciężki samolot odrzutowy, który mógłby unieść ładunek o masie 100 ton. Firma Lockheed, mająca ogromne doświadczenie w budowie dużych samolotów transportowych, jako jedna z pierwszych zareagowała, proponując koncepcję samolotu z uchylnym nosem, który znacznie ułatwiłby załadunek ciężkiego sprzętu do przedziału ładunkowego. W połowie 1965 roku Lockheed został uznany za zwycięzcę i otrzymał zamówienie na produkcję 58 samolotów z opcją na kolejne 57.
2 marca 1968 roku pierwszy samolot, oficjalnie nazwany C-5A Galaxy, został zaprezentowany publiczności i honorowym gościom, wśród których był Prezydent Johnson. Testowanie nowej, gigantycznej maszyny trwało do połowy 1969 roku w ramach programu przyspieszonego, a Lockheed był już w pełni przygotowany do produkcji seryjnej, ale nagle w Kongresie kraju zasadność wprowadzenia C-5A została zakwestionowana. Koszt jednego samolotu przekroczył 60 milionów dolarów w porównaniu z wcześniej zapowiadanymi 40 – a obie kwoty w tamtych czasach były więcej niż zaskakujące. Ostatecznie jednak udało się osiągnąć kompromis – zamiast 115 samolotów C-5A, które można było zbudować z całości przyznanych środków projektu, kontrakt zmniejszono do 81 samolotów. Budowa tej serii trwała do połowy 1973 roku, a różni wykonawcy w pełni wywiązali się ze zlecenia. Kolejnym czynnikiem, który przeważył szalę na korzyść celowości C-5, był konflikt zbrojny w Wietnamie. Stany Zjednoczone przekazały niesamowitą ilość broni, a część wyposażenia, jak ciężkie helikoptery czy ciężkie haubice, mogły być wówczas przewożone wyłącznie na C-5A.
Wraz z zakończeniem wojny w Wietnamie los C-5 ponownie stanął pod znakiem zapytania – prasa amerykańska ostro skrytykowała rozdęty budżet Pentagonu, a C-5 w szczególności jako przykład „nieefektywnego marnowania pieniędzy podatników”. Pomimo skrajnej krytyki społecznej, a nawet rozpatrzenia tej kwestii w Kongresie, program budowy nowych superciężkich samolotów nie został odwołany, ale poziom finansowania planu rozwoju C-5 został znacząco obniżony przez rząd federalny .
W 1981 roku na czele Stanów Zjednoczonych stał Ronald Reagan, polityk, który zdecydował się radykalnie zmienić rolę swojego kraju w porządku światowym. Jednym z jego priorytetów było znaczne zwiększenie wydatków na obronność w celu wsparcia obecności USA we wszystkich częściach świata, gdzie wymagała tego sytuacja polityczna. Oczywiście kwestia budowy dodatkowej liczby nowych samolotów transportowych dla tych wymagań była więcej niż istotna. Lockheedowi w tajemniczy sposób udało się utrzymać cały sprzęt budowlany gigantów, dzięki czemu wznowienie ich produkcji nie wymagało znacznych nakładów pieniędzy ani czasu. Latem 1985 roku z tej samej fabryki w Marietcie, gdzie 17 lat wcześniej rozpoczęła się jego historia, uroczyście wyjechał pierwszy nowo zbudowany samolot, oznaczony jako C-5B. Nadmienić należy, że zmiana przeznaczenia nie była jedyną zmianą w nowej partii produkcyjnej. W przeciwieństwie do swojego poprzednika C-5B otrzymał ulepszoną konstrukcję skrzydeł, nową awionikę i ulepszony system ładowania w kadłubie. Choć po uwzględnieniu inflacji jego cena jednostkowa nie wynosiła 60, ale ogromne 120 milionów dolarów, w Kongresie USA nawet nie pojawiły się pytania o zasadność jego konstrukcji. Wszystkie 50 zamówionych samolotów Lockheed C-5B zostało ukończonych do wiosny 1989 roku, ale Pentagon zdecydował, że dodatkowa partia C-5B zostanie zagubiona. Pojawiły się nowe, nowocześniejsze typy samolotów transportowych i choć nie posiadały one tak dużej pojemności jak C-5, to w zmieniającej się sytuacji geopolitycznej na świecie łączna liczba zbudowanych już superciężkich maszyn była więcej niż wystarczająca.
W połowie lat 90. stało się jasne, że wszystkie wcześniej zbudowane C-5A i C-5B miały wiele problemów, z których najbardziej palącym były nowo odkryte problemy zmęczeniowe związane z konstrukcją skrzydła. Ponadto awionika samolotu, a także jego silniki, które w momencie budowy stanowiły niemal szczyt postępu technologicznego, szybko stały się przestarzałe w kontekście szybkiego rozwoju nowych technologii. Prawie wszystkie C-5A i C-5B wysłano do baz magazynowych, a ich przyszłość pozostaje obecnie kwestią otwartą. Jednakże pod koniec lat 90-tych, po dokładnym zbadaniu tych maszyn, okazało się, że płatowiec posiada bardzo
Ilość ocen: 0
| Nazwa produktu | Ciężki samolot transportowy Lockheed C-5M Super Galaxy (Roden 332) |
| Dostępność | Produkt pod zamówienie. Czas sprowadzenia to ok. 3dni. |
| Producent | Roden |
| Numer katalogowy | 332 |
| Epoka | Zimna Wojna |
| Skala | 1:144 |
| Farby, pędzel i klej | nie dołączono |
| Nowość roku | 2024 |
| Kraj | USA |
| Stan modelu | do sklejania i malowania |
| Figurki | nie dołączono |