- Modelmania /
- Modele do montażu /
- Pojazdy wojskowe /
- Artyleria, działa /
- iemiecka samobieżna wyrzutnia rakiet (8cm) Raketen-Vielfachwerferauf Panzerwerfer 42
iemiecka samobieżna wyrzutnia rakiet (8cm) Raketen-Vielfachwerferauf Panzerwerfer 42
56,00zł
Roden 714
1:72
Produkt obecnie jest dostępny, możliwy do sprowadzenia. Od złożenia zamówienia potrzebujemy około 3 dni roboczych na sprowadzenie go, oraz dodatkowo 1-2 dni na wysyłkę.
Artykuł modelarski przeznaczony dla osób powyżej 8 roku życia.
Model do sklejania, wykonany z polistyrenu, opakowanie nie zawiera farb, kleju i pędzli.
Pudełko zawiera komplet ramek z częściami, obrazkową instrukcję montażu z kolorystyką malowania oraz kalkomanie i części do modelu.
Pod koniec 1941 roku niemieccy dowódcy wojskowi byli zdumieni pierwszym użyciem w bitwie radzieckich wyrzutni rakiet BM-8 i BM-13 „Katiusza” i zażądali od konstruktorów broni podobnej maszyny na potrzeby własnej armii. Po niecałym roku testów Sd Kfz.4/1 Panzerwerfer 42 trafił na uzbrojenie Wehrmachtu. Wyposażony był w dziesięciolufowy system wyrzutni rakiet kalibru 158 mm zaprojektowany przez Rudolfa Nebela, zamontowany na podwoziu znanej półciężarówki Opel Maultier
Pojazd ten szybko okazał się bardzo skuteczną bronią, a celnością strzelania przewyższał nawet swojego radzieckiego poprzednika. Jednakże obsługa amunicji kal. 158 mm również wiązała się z wieloma trudnościami, między innymi ze względu na duży kaliber rakiet. Aby zapewnić jednostkom bojowym niezbędną ilość amunicji podczas bitwy, musiały nawet opracować specjalne transportery, które przewoziły dodatkowe rakiety 158 mm do wyrzutni rakiet.
Pod koniec 1943 roku w ośrodku badawczym Akademii Wojsk SS w mieście Brunn opracowano inny typ systemu wyrzutni rakiet, choć trudno nazwać go zasadniczo nowym. Najwyraźniej prostota i lekkość konstrukcji radzieckiej rakiety M8 kal. 82 mm zaimponowała projektantom. Niemiecki odpowiednik był wierną kopią radzieckiego projektu, z wyjątkiem sposobu mocowania stateczników do korpusu - zostały one ustawione pod takim kątem, że rakieta po wystrzeleniu wykonywała ruch wirowy. Oczywiste jest, że rakiety z statecznikami ogonowymi nie mogły strzelać z wyrzutni rurowej, jak w poprzednim Panzerwerferze 42, dlatego projektanci ponownie poszli za sowieckim przykładem, stosując prowadnice szynowe wykonane z belki kołnierzowej.
Model przedprodukcyjny wyposażony był w 48 szyn, na których mieściło się 96 rakiet, lecz taka konstrukcja okazała się zbyt nieporęczna. Na maszynach produkcyjnych zamontowano tylko dwa rzędy, każdy po 12 szyn prowadzących, co oznacza, że na jedną salwę strzelającą składało się 48 rakiet.
Pierwsze maszyny trafiły na front w 1944 roku i początkowo służyły wyłącznie oddziałom SS. Niemieccy żołnierze nadali tym maszynom przydomek „Organy Himmlera” ze względu na charakterystyczny dźwięk słyszalny podczas wystrzeliwania rakiet (analogicznie do pseudonimu sowieckich maszyn „Organy Stalina”).
W porównaniu z radziecką „Katiuszą” niemieckie systemy rakiet startowych 8 cm charakteryzowały się większą skutecznością i celnością strzelania, ale znacznie ustępowały Panzerwerferowi 42 z ładunkami kalibru 158 mm, dlatego maszyny te miały bardzo ograniczone zastosowanie bojowe i zostały zbudowane w znikomych ilościach, nawet w porównaniu z 158-milimetrowym Panzerwerferem 42, który z kolei był produkowany w znacznie mniejszych ilościach niż radziecka „Katiusza”. Część z tych maszyn była używana w walkach obronnych na terenie Niemiec w 1945 roku, jednak były to przypadki wyjątkowe i ten konkretny rodzaj broni nigdy nie wszedł do powszechnego użytku.
Model do sklejania, wykonany z polistyrenu, opakowanie nie zawiera farb, kleju i pędzli.
Pudełko zawiera komplet ramek z częściami, obrazkową instrukcję montażu z kolorystyką malowania oraz kalkomanie i części do modelu.
Pod koniec 1941 roku niemieccy dowódcy wojskowi byli zdumieni pierwszym użyciem w bitwie radzieckich wyrzutni rakiet BM-8 i BM-13 „Katiusza” i zażądali od konstruktorów broni podobnej maszyny na potrzeby własnej armii. Po niecałym roku testów Sd Kfz.4/1 Panzerwerfer 42 trafił na uzbrojenie Wehrmachtu. Wyposażony był w dziesięciolufowy system wyrzutni rakiet kalibru 158 mm zaprojektowany przez Rudolfa Nebela, zamontowany na podwoziu znanej półciężarówki Opel Maultier
Pojazd ten szybko okazał się bardzo skuteczną bronią, a celnością strzelania przewyższał nawet swojego radzieckiego poprzednika. Jednakże obsługa amunicji kal. 158 mm również wiązała się z wieloma trudnościami, między innymi ze względu na duży kaliber rakiet. Aby zapewnić jednostkom bojowym niezbędną ilość amunicji podczas bitwy, musiały nawet opracować specjalne transportery, które przewoziły dodatkowe rakiety 158 mm do wyrzutni rakiet.
Pod koniec 1943 roku w ośrodku badawczym Akademii Wojsk SS w mieście Brunn opracowano inny typ systemu wyrzutni rakiet, choć trudno nazwać go zasadniczo nowym. Najwyraźniej prostota i lekkość konstrukcji radzieckiej rakiety M8 kal. 82 mm zaimponowała projektantom. Niemiecki odpowiednik był wierną kopią radzieckiego projektu, z wyjątkiem sposobu mocowania stateczników do korpusu - zostały one ustawione pod takim kątem, że rakieta po wystrzeleniu wykonywała ruch wirowy. Oczywiste jest, że rakiety z statecznikami ogonowymi nie mogły strzelać z wyrzutni rurowej, jak w poprzednim Panzerwerferze 42, dlatego projektanci ponownie poszli za sowieckim przykładem, stosując prowadnice szynowe wykonane z belki kołnierzowej.
Model przedprodukcyjny wyposażony był w 48 szyn, na których mieściło się 96 rakiet, lecz taka konstrukcja okazała się zbyt nieporęczna. Na maszynach produkcyjnych zamontowano tylko dwa rzędy, każdy po 12 szyn prowadzących, co oznacza, że na jedną salwę strzelającą składało się 48 rakiet.
Pierwsze maszyny trafiły na front w 1944 roku i początkowo służyły wyłącznie oddziałom SS. Niemieccy żołnierze nadali tym maszynom przydomek „Organy Himmlera” ze względu na charakterystyczny dźwięk słyszalny podczas wystrzeliwania rakiet (analogicznie do pseudonimu sowieckich maszyn „Organy Stalina”).
W porównaniu z radziecką „Katiuszą” niemieckie systemy rakiet startowych 8 cm charakteryzowały się większą skutecznością i celnością strzelania, ale znacznie ustępowały Panzerwerferowi 42 z ładunkami kalibru 158 mm, dlatego maszyny te miały bardzo ograniczone zastosowanie bojowe i zostały zbudowane w znikomych ilościach, nawet w porównaniu z 158-milimetrowym Panzerwerferem 42, który z kolei był produkowany w znacznie mniejszych ilościach niż radziecka „Katiusza”. Część z tych maszyn była używana w walkach obronnych na terenie Niemiec w 1945 roku, jednak były to przypadki wyjątkowe i ten konkretny rodzaj broni nigdy nie wszedł do powszechnego użytku.
Ilość ocen: 0
| Nazwa produktu | iemiecka samobieżna wyrzutnia rakiet (8cm) Raketen-Vielfachwerferauf Panzerwerfer 42 (Roden 714) |
| Dostępność | Produkt pod zamówienie. Czas sprowadzenia to ok. 3dni. |
| Producent | Roden |
| Numer katalogowy | 714 |
| Epoka | II Wojna Światowa |
| Poziom trudności (1-5) | 2 - łatwy |
| Skala | 1:72 |
| Farby, pędzel i klej | nie dołączono |
| Nowość roku | 2024 |
| Kraj | Niemcy |
| Stan modelu | do sklejania i malowania |
| Rodzaj gąsienic | gumowe |