- Modelmania /
- Modele do montażu /
- Statki powietrzne /
- Wojskowe /
- 1951- /
- Średni samolot transportowy An-12 BK-PPS
Średni samolot transportowy An-12 BK-PPS
168,00zł
Roden 046
1:72
Produkt obecnie jest dostępny u producenta, możliwy do sprowadzenia. Od złożenia zamówienia potrzebujemy około 30 dni roboczych na sprowadzenie go, oraz dodatkowo 1-2 dni na wysyłkę.
Artykuł modelarski przeznaczony dla osób powyżej 8 roku życia.
Model do sklejania, wykonany z polistyrenu, opakowanie nie zawiera farb, kleju i pędzli.
Pudełko zawiera komplet ramek z częściami, obrazkową instrukcję montażu z kolorystyką malowania oraz kalkomanie i części do modelu.
Radziecki wojskowy samolot transportowy An-12 (wg klasyfikacji NATO „Cub”) został wyprodukowany pod koniec lat pięćdziesiątych XX wieku pod kierunkiem O.K. Antonow. Od samego początku swojej długiej służby głównym zadaniem tego samolotu był transport; Jednak w miarę upływu lat jego rola w radzieckich siłach powietrznych wielokrotnie się zmieniała, ponieważ samolot ten był w stanie pełnić tak wiele ról, których pierwotnie nie przewidywano.
Zbudowany w 1970 roku An-12PP był jedną z najciekawszych (a zarazem najbardziej tajnych) modyfikacji. W tym okresie systemy obrony powietrznej były bardzo dominujące, a rola sił powietrznych w dobie zimnej wojny nieco spadła ze względu na zagrożenie poważnymi stratami załogi lotniczej w początkowych fazach potencjalnego konfliktu. Niekorzystnym czynnikiem był także szybki rozwój rakiet powietrze-powietrze, zwłaszcza po wprowadzeniu rakiet z samonaprowadzającymi głowicami bojowymi.
W tej sytuacji Rada Ministrów i Ministerstwo Obrony ZSRR wydały zamówienie rządowe na produkcję kompaktowego (jak na tamte czasy) systemu przeciwzakłóceniowego, który mógłby być instalowany w samolocie, realizującym zadanie bezpośrednio nad samolotem obszar działania. Oficjalnie deklarując pokojową politykę, Związek Radziecki zakładał, że jakikolwiek prawdopodobny konflikt będzie miał miejsce poza granicami ZSRR. Samolotem najbardziej odpowiednim do zamontowania takiego sprzętu był An-12. W 1968 roku w eksperymentalnym samolocie An-12B zainstalowano specjalny zespół elektroniki. Składał się on z automatycznych stacji generujących punktowe zakłócenia oraz aktywnych i pasywnych elektronicznych środków przeciwdziałania radarowego, które wyłączały system obrony powietrznej przeciwnika i system naprowadzania rakiet przeciwlotniczych. Poza wymienionymi powyżej, samolot wyposażono w specjalne systemy ochrony załogi na wypadek ewentualnego użycia broni masowego rażenia (w tym biologicznej).
Loty próbne zakończyły się sukcesem i wkrótce potem 27 standardowych samolotów transportowych An-12B i An-12BK zmodyfikowano do specyfikacji An-12PP.
W 1971 roku An-12PP został ponownie zmodyfikowany: samolot został dodatkowo wyposażony w „ Liliowy system obrony grupowej, instalowany w kontenerach zewnętrznych. Modyfikacja ta otrzymała nazwę An-12BK-PPS. Szybki rozwój systemów elektronicznych wymagał ciągłego unowocześniania specjalistycznego sprzętu. W 1974 roku An-12PP został zastąpiony ulepszoną wersją An-12BK-PPS. W tym typie zainstalowano automatyczny sprzęt do zakłócania podczerwieni.
An-12BK-PPS od dawna jest jednym z najmniej znanych typów samolotów radzieckich. Ich usługi były bardzo ograniczone; być może jedyne „prawdziwe” doświadczenie bojowe zdobyli podczas wojny arabsko-izraelskiej Jom Kippur w 1973 r., kiedy samolot latał na oznaczeniach syryjskich, z załogą radziecką.
An-12BK-PPS (otrzymał kod NATO Cub-C ) nie był eksportowany do krajów sojuszniczych, z jednym wyjątkiem – Indyjskie Siły Powietrzne otrzymały 4 samoloty tego typu.
An-12BK-PPS był szeroko stosowany w służbie do końca lat 80-tych. Typ służył głównie wzdłuż granic ZSRR podczas szkolenia wojskowego. Po rozpadzie Związku Radzieckiego An-12BK-PPS pozostał w służbie wyłącznie w rosyjskich siłach powietrznych. Kilka maszyn jest nadal w użyciu.
Model do sklejania, wykonany z polistyrenu, opakowanie nie zawiera farb, kleju i pędzli.
Pudełko zawiera komplet ramek z częściami, obrazkową instrukcję montażu z kolorystyką malowania oraz kalkomanie i części do modelu.
Radziecki wojskowy samolot transportowy An-12 (wg klasyfikacji NATO „Cub”) został wyprodukowany pod koniec lat pięćdziesiątych XX wieku pod kierunkiem O.K. Antonow. Od samego początku swojej długiej służby głównym zadaniem tego samolotu był transport; Jednak w miarę upływu lat jego rola w radzieckich siłach powietrznych wielokrotnie się zmieniała, ponieważ samolot ten był w stanie pełnić tak wiele ról, których pierwotnie nie przewidywano.
Zbudowany w 1970 roku An-12PP był jedną z najciekawszych (a zarazem najbardziej tajnych) modyfikacji. W tym okresie systemy obrony powietrznej były bardzo dominujące, a rola sił powietrznych w dobie zimnej wojny nieco spadła ze względu na zagrożenie poważnymi stratami załogi lotniczej w początkowych fazach potencjalnego konfliktu. Niekorzystnym czynnikiem był także szybki rozwój rakiet powietrze-powietrze, zwłaszcza po wprowadzeniu rakiet z samonaprowadzającymi głowicami bojowymi.
W tej sytuacji Rada Ministrów i Ministerstwo Obrony ZSRR wydały zamówienie rządowe na produkcję kompaktowego (jak na tamte czasy) systemu przeciwzakłóceniowego, który mógłby być instalowany w samolocie, realizującym zadanie bezpośrednio nad samolotem obszar działania. Oficjalnie deklarując pokojową politykę, Związek Radziecki zakładał, że jakikolwiek prawdopodobny konflikt będzie miał miejsce poza granicami ZSRR. Samolotem najbardziej odpowiednim do zamontowania takiego sprzętu był An-12. W 1968 roku w eksperymentalnym samolocie An-12B zainstalowano specjalny zespół elektroniki. Składał się on z automatycznych stacji generujących punktowe zakłócenia oraz aktywnych i pasywnych elektronicznych środków przeciwdziałania radarowego, które wyłączały system obrony powietrznej przeciwnika i system naprowadzania rakiet przeciwlotniczych. Poza wymienionymi powyżej, samolot wyposażono w specjalne systemy ochrony załogi na wypadek ewentualnego użycia broni masowego rażenia (w tym biologicznej).
Loty próbne zakończyły się sukcesem i wkrótce potem 27 standardowych samolotów transportowych An-12B i An-12BK zmodyfikowano do specyfikacji An-12PP.
W 1971 roku An-12PP został ponownie zmodyfikowany: samolot został dodatkowo wyposażony w „ Liliowy system obrony grupowej, instalowany w kontenerach zewnętrznych. Modyfikacja ta otrzymała nazwę An-12BK-PPS. Szybki rozwój systemów elektronicznych wymagał ciągłego unowocześniania specjalistycznego sprzętu. W 1974 roku An-12PP został zastąpiony ulepszoną wersją An-12BK-PPS. W tym typie zainstalowano automatyczny sprzęt do zakłócania podczerwieni.
An-12BK-PPS od dawna jest jednym z najmniej znanych typów samolotów radzieckich. Ich usługi były bardzo ograniczone; być może jedyne „prawdziwe” doświadczenie bojowe zdobyli podczas wojny arabsko-izraelskiej Jom Kippur w 1973 r., kiedy samolot latał na oznaczeniach syryjskich, z załogą radziecką.
An-12BK-PPS (otrzymał kod NATO Cub-C ) nie był eksportowany do krajów sojuszniczych, z jednym wyjątkiem – Indyjskie Siły Powietrzne otrzymały 4 samoloty tego typu.
An-12BK-PPS był szeroko stosowany w służbie do końca lat 80-tych. Typ służył głównie wzdłuż granic ZSRR podczas szkolenia wojskowego. Po rozpadzie Związku Radzieckiego An-12BK-PPS pozostał w służbie wyłącznie w rosyjskich siłach powietrznych. Kilka maszyn jest nadal w użyciu.
Ilość ocen: 0
| Nazwa produktu | Średni samolot transportowy An-12 BK-PPS (Roden 046) |
| Dostępność | Produkt dostępny u producenta. Czas sprowadzenia to ok. 30dni. |
| Producent | Roden |
| Numer katalogowy | 046 |
| Epoka | Zimna Wojna |
| Skala | 1:72 |
| Farby, pędzel i klej | nie dołączono |
| Nowość roku | 2023 |
| Kraj | Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich |
| Stan modelu | do sklejania i malowania |