Wagon towarowy cysterna Uerdingen ZZ [P] "ÖMV"

Artykuł modelarski przeznaczony dla osób powyżej 8 roku życia.
Model gotowy, nie wymaga sklejania ani malowania.
Numer: 537 329 [P]

Wózek łożyskiem trzypunktowym. Indywidualnie stosowane osłony łożysk osi i pakiety sprężyn. Dodatkowy układ hamulcowy. Drobno grawerowane wózki. Szczęki hamulcowe na poziomie koła. Dodatkowo stosowane drążki hamulcowe osi.

Informacje o modelu:
W latach 1939/40 fabryki wagonów Cologne-Deutz i Uerdingen opracowały czteroosiowy lekki wagon cysternę. W związku z tym firma Westwaggon stworzyła również prototyp wanny typu tender, z którym później sprzęgano lokomotywy wojenne klasy 42 i 52. Rozwój był wymagany w szczególności przez wojsko, ponieważ trzeba było transportować ogromne ilości ropy naftowej i paliwa. W celu maksymalnego wykorzystania istniejącego kontyngentu stalowego, lekka konstrukcja, jak we wszystkich projektach wojennych, została wykorzystana do maksimum - jak się szybko okazało jednak kosztem trwałości. Obaj producenci opracowali teraz wagony z samonośnymi kotłami. Podczas gdy Deutz pozostawił go z końcówkami, konstrukcja Uerdingera miała również podpory wykonane z ukośnych profili, które miały pomóc w pochłanianiu wzdłużnych sił ściskających. Główne dane obu wariantów były identyczne: długość nad zderzakami wynosiła 12,40 m, rozstaw osi 6,60 m, a zbiornik miał pojemność 63 m3. Ze względu na kompaktową konstrukcję ilość ta prowadziła do problemów z obciążeniem osi i licznika, przez co zbiornik nie mógł być całkowicie napełniony na wszystkich trasach. Jako układ jezdny zastosowano wózki z prasą blaszaną o rozstawie osi 2,00 m. Wagony budowane do 1945 roku były wykorzystywane przez Wifo i stowarzyszenia naftowe do zaopatrzenia Wehrmachtu. Po 1945 roku różne europejskie firmy budowały wagony w bardziej zaawansowanej formie, jak np. Tatra w Pradze w 1946 roku. W 1955 roku SEAG dostarczył do Korpusu Transportowego Stanów Zjednoczonych (USTC) prawie 500 sztuk opracowanych na podstawie projektu z Uerdingen. W wyniku wojny wiele cystern zaginęło lub zostało zatrzymanych na innych europejskich kolejach państwowych. Wagony znajdujące się w zachodnich strefach okupacyjnych trafiły do ​​VTG, które wyłoniło się z dawnego Wifo w 1951 roku. Ponadto firmy zajmujące się olejami mineralnymi wykorzystywały inne wagony jako wagony P i występowały jako główni najemcy wagonów VTG. Wagony pozostałe po DR pozostały w inwentarzu kolei państwowych i były wynajmowane tylko na długi okres, głównie PCK Schwedt/Oder. Ostatnie wagony opuściły tabor dopiero w latach 90. i często były jeszcze używane jako wagony obsługi kolejowej lub stacji. W tej funkcji były często obserwowane po przełomie tysiącleci.