Brytyjski samochód pancerny II wś
54,00zł
Roden 731
1:72
The product is currently available, possible to order. From placing an order, we need approx. 3 working days to import it and an additional 1-2 days for shipping.
Artykuł modelarski przeznaczony dla osób powyżej 8 roku życia.
Model do sklejania, wykonany z polistyrenu, opakowanie nie zawiera farb, kleju i pędzli.
Pudełko zawiera komplet ramek z częściami, obrazkową instrukcję montażu z kolorystyką malowania oraz kalkomanie i części do modelu.
Historia tego samochodu pancernego wymagałaby wielu stron poświęconych jego długiej i różnorodnej służbie w brytyjskich siłach zbrojnych; i jest to, co dziwne, powiązane z lotnictwem. Na początku I wojny światowej wojsko brytyjskie skierowało swoje myśli na potrzebę ochrony nowo budowanych lotnisk przed ich nagłym zajęciem przez wojska wroga. Royal Naval Air Service (RNAS) zaproponowała Admiralicji opracowanie specjalnego samochodu pancernego, który mógłby nie tylko pełnić funkcje obronne, ale także stanowić niezbędne wsparcie jednostek armii w walce, a także spełniać zadania komunikacyjne i transportowe. Wkrótce Departament Lotnictwa Admiralicji zwrócił się do firmy z branży motoryzacyjnej, Rolls-Royce, która produkowała samochody od około dziesięciu lat.
W 1906 roku firma ta wprowadziła na rynek cieszący się dużym powodzeniem model Silver Ghost, którego produkcja była kontynuowana w fabryce już w czasie trwania wojny. Inżynierowie Admiralicji opracowali oryginalną, prostą nadbudowę pancerną dla podwozia Silver Ghost, która okazała się skuteczna pod każdym względem. W grudniu 1914 roku przekazano wojsku pierwsze trzy samochody. Na szczycie pancernego korpusu zainstalowano obrotową wieżę wyposażoną w karabin maszynowy Vickers. Ogólnie rzecz biorąc, projekt wydawał się zgodny z oczekiwaniami i wkrótce firma motoryzacyjna otrzymała nowe zamówienie na dodatkowe samochody.
Wraz z początkiem walk fizycznych na froncie zachodnim żołnierze zainteresowali się samochodem pancernym. Jednak pomysł wysłania samochodu na pole bitwy, które kilometr za kilometrem było nieprzejezdnym błotem, od samego początku budził strach. Delikatne zawieszenie tego samochodu osobowego z pancerną skorupą nigdy nie przetrwałoby w takich warunkach. Aktywna służba wojskowa tego samochodu w wojnie okopowej zakończyła się, zanim w ogóle się rozpoczęła. Jednak wojna szybko rozprzestrzeniła się z Europy na inne regiony świata. Bliski Wschód i Afryka, gdzie również rozpoczęła się wojna o posiadanie niemieckich kolonii, były najbardziej obiecujące dla zastosowania szybkiego i w miarę dobrze chronionego samochodu pancernego.
Zamiast pilnować lotnisk na terenie Mglistego Albionu, sześć nowo utworzonych eskadr Królewskiej Marynarki Wojennej wysłano na gorące i zakurzone pustynie Afryki Północnej oraz do tureckiej prowincji Gallipoli, gdzie walki toczyły się już od jakiegoś czasu. czas. Samochody te okazały się bardzo przydatną bronią i nawet koniec Wielkiej Wojny nie położył kresu ich karierze. W 1920 roku przeszły pierwszą modernizację. A cztery lata później kolejny. Eleganckie w samochodzie osobowym, ale gorzej niż bezużyteczne w wojskowym samochodzie pancernym, koła szprychowe zostały wymienione na koła z pełnymi metalowymi tarczami. Zmieniono kształt wieży na otwartą, a zamiast działa Vickers zamontowano karabin przeciwpancerny Boys i lekki karabin maszynowy Bren. Wyposażony był także w wyrzutnię granatów dymnych.
W latach dwudziestych XX wieku samochody te nadal brały udział w służbie zbrojnej: w koloniach Wielkiej Brytanii współpracowały z lotnictwem, tłumiąc lokalne bunty nieuzbrojonych plemion kolonialnych; i nawet w Europie znaleziono dla nich zatrudnienie w okresie wojny domowej w Irlandii, kiedy rząd brytyjski dostarczył rządowi irlandzkiemu kilka samochodów opancerzonych, aby odeprzeć ataki irlandzkiej armii republikańskiej. Pojazdy te służyły czynnie do 1944 roku i zostały wycofane dopiero ze względu na całkowite zużycie części roboczych.
Jeden z samochodów trafił w ręce jednej z najbardziej znanych ekscentrycznych postaci historycznych XX wieku, Lawrence'a z Arabii: jego samochód pancerny służył mu podczas działań partyzanckich i innych przygód na Bliskim Wschodzie. Lata trzydzieste dobiegły końca i w powietrzu znów unosił się zapach wojny. Nastąpiła rozległa modernizacja w Europie, a także w opancerzeniu armii brytyjskiej. W tym czasie w koloniach służyło około stu samochodów pancernych. Większość (około 70) z nich przebywała w Afryce Północnej, gdzie wkrótce stanęli twarzą w twarz z wojskami włoskimi. Kilku innych przebywało w Indiach, przeprowadzając naloty na terytorium sąsiedniej Birmy.
Dziś w różnych krajach świata zachowało się kilka oryginalnych samochodów pancernych tego typu. Już od dawna stanowią dość cenną własność prywatną i przypominają o odległych czasach, kiedy
Model do sklejania, wykonany z polistyrenu, opakowanie nie zawiera farb, kleju i pędzli.
Pudełko zawiera komplet ramek z częściami, obrazkową instrukcję montażu z kolorystyką malowania oraz kalkomanie i części do modelu.
Historia tego samochodu pancernego wymagałaby wielu stron poświęconych jego długiej i różnorodnej służbie w brytyjskich siłach zbrojnych; i jest to, co dziwne, powiązane z lotnictwem. Na początku I wojny światowej wojsko brytyjskie skierowało swoje myśli na potrzebę ochrony nowo budowanych lotnisk przed ich nagłym zajęciem przez wojska wroga. Royal Naval Air Service (RNAS) zaproponowała Admiralicji opracowanie specjalnego samochodu pancernego, który mógłby nie tylko pełnić funkcje obronne, ale także stanowić niezbędne wsparcie jednostek armii w walce, a także spełniać zadania komunikacyjne i transportowe. Wkrótce Departament Lotnictwa Admiralicji zwrócił się do firmy z branży motoryzacyjnej, Rolls-Royce, która produkowała samochody od około dziesięciu lat.
W 1906 roku firma ta wprowadziła na rynek cieszący się dużym powodzeniem model Silver Ghost, którego produkcja była kontynuowana w fabryce już w czasie trwania wojny. Inżynierowie Admiralicji opracowali oryginalną, prostą nadbudowę pancerną dla podwozia Silver Ghost, która okazała się skuteczna pod każdym względem. W grudniu 1914 roku przekazano wojsku pierwsze trzy samochody. Na szczycie pancernego korpusu zainstalowano obrotową wieżę wyposażoną w karabin maszynowy Vickers. Ogólnie rzecz biorąc, projekt wydawał się zgodny z oczekiwaniami i wkrótce firma motoryzacyjna otrzymała nowe zamówienie na dodatkowe samochody.
Wraz z początkiem walk fizycznych na froncie zachodnim żołnierze zainteresowali się samochodem pancernym. Jednak pomysł wysłania samochodu na pole bitwy, które kilometr za kilometrem było nieprzejezdnym błotem, od samego początku budził strach. Delikatne zawieszenie tego samochodu osobowego z pancerną skorupą nigdy nie przetrwałoby w takich warunkach. Aktywna służba wojskowa tego samochodu w wojnie okopowej zakończyła się, zanim w ogóle się rozpoczęła. Jednak wojna szybko rozprzestrzeniła się z Europy na inne regiony świata. Bliski Wschód i Afryka, gdzie również rozpoczęła się wojna o posiadanie niemieckich kolonii, były najbardziej obiecujące dla zastosowania szybkiego i w miarę dobrze chronionego samochodu pancernego.
Zamiast pilnować lotnisk na terenie Mglistego Albionu, sześć nowo utworzonych eskadr Królewskiej Marynarki Wojennej wysłano na gorące i zakurzone pustynie Afryki Północnej oraz do tureckiej prowincji Gallipoli, gdzie walki toczyły się już od jakiegoś czasu. czas. Samochody te okazały się bardzo przydatną bronią i nawet koniec Wielkiej Wojny nie położył kresu ich karierze. W 1920 roku przeszły pierwszą modernizację. A cztery lata później kolejny. Eleganckie w samochodzie osobowym, ale gorzej niż bezużyteczne w wojskowym samochodzie pancernym, koła szprychowe zostały wymienione na koła z pełnymi metalowymi tarczami. Zmieniono kształt wieży na otwartą, a zamiast działa Vickers zamontowano karabin przeciwpancerny Boys i lekki karabin maszynowy Bren. Wyposażony był także w wyrzutnię granatów dymnych.
W latach dwudziestych XX wieku samochody te nadal brały udział w służbie zbrojnej: w koloniach Wielkiej Brytanii współpracowały z lotnictwem, tłumiąc lokalne bunty nieuzbrojonych plemion kolonialnych; i nawet w Europie znaleziono dla nich zatrudnienie w okresie wojny domowej w Irlandii, kiedy rząd brytyjski dostarczył rządowi irlandzkiemu kilka samochodów opancerzonych, aby odeprzeć ataki irlandzkiej armii republikańskiej. Pojazdy te służyły czynnie do 1944 roku i zostały wycofane dopiero ze względu na całkowite zużycie części roboczych.
Jeden z samochodów trafił w ręce jednej z najbardziej znanych ekscentrycznych postaci historycznych XX wieku, Lawrence'a z Arabii: jego samochód pancerny służył mu podczas działań partyzanckich i innych przygód na Bliskim Wschodzie. Lata trzydzieste dobiegły końca i w powietrzu znów unosił się zapach wojny. Nastąpiła rozległa modernizacja w Europie, a także w opancerzeniu armii brytyjskiej. W tym czasie w koloniach służyło około stu samochodów pancernych. Większość (około 70) z nich przebywała w Afryce Północnej, gdzie wkrótce stanęli twarzą w twarz z wojskami włoskimi. Kilku innych przebywało w Indiach, przeprowadzając naloty na terytorium sąsiedniej Birmy.
Dziś w różnych krajach świata zachowało się kilka oryginalnych samochodów pancernych tego typu. Już od dawna stanowią dość cenną własność prywatną i przypominają o odległych czasach, kiedy
Ilość ocen: 0
| TEXT_PRODUCT_NAME | Brytyjski samochód pancerny II wś (Roden 731) |
| TEXT_PRODUCT_AVAIBILITY | Product to order. Delivery time is approx. 3days. |
| Producer | Roden |
| Catalog number | 731 |
| Epoka | II Wojna Światowa |
| Skala | 1:72 |
| Farby, pędzel i klej | nie dołączono |
| Nowość roku | 2024 |
| Kraj | Wielka Brytania |
| Stan modelu | do sklejania i malowania |
| Figurki | nie dołączono |