Średni bombowiec Heinkel He-111B
84,00zł
Roden 005
1:72
El producto está actualmente disponible del fabricante, se puede importar. Necesitamos aproximadamente desde realizar el pedido30 días laborables para traerlo y 1-2 días adicionales para el envío.
Artykuł modelarski przeznaczony dla osób powyżej 8 roku życia.
Model do sklejania, wykonany z polistyrenu, opakowanie nie zawiera farb, kleju i pędzli.
Pudełko zawiera komplet ramek z częściami, obrazkową instrukcję montażu z kolorystyką malowania oraz kalkomanie i części do modelu.
Tylko kilka samolotów w historii lotnictwa II wojny światowej zasługiwało na miano „Wielkich”. Jednym z nich był Heinkel He-111. Nieudany debiut pierwszej wersji produkcyjnej He 111A nie był rozczarowaniem dla Ernsta Heinkla, mimo że samolot był wyposażony w silnik BMW VI, co powodowało niedostateczną moc samolotu. Ostatni z pięciu prototypów przedprodukcyjnych, He 111V5, został wyposażony w nowy silnik DB 600. Samolot wziął udział w swoim pierwszym starcie w maju 1936 roku. Przy pełnym obciążeniu wojskowym osiągnął maksymalną prędkość przelotową 340 km/h (211 mil/h), co wówczas uznano za bardzo udane. RLM natychmiast zamówił pierwszą partię produkcyjną; pierwsze próbki produkcyjne zostały dostarczone do KG 154 „Boelcke”. W tym samym czasie, w sierpniu 1936 roku, rozpoczęła się hiszpańska wojna domowa. Rząd republikański otrzymał pomoc wojskową od Związku Radzieckiego, Niemiec i Włoch, które wspólnie udzieliły wsparcia generałowi Franko i jego rebeliantom. Część lotnicza tego wsparcia składała się ze specjalnej grupy o nazwie „Legion Kondor”. Początkowo „Legion Condor” otrzymał tylko samoloty transportowe Ju 52; Niemcy zadeklarowały bowiem, że ich wsparcie będzie miało charakter pozamilitarny. Ale w tym czasie republikanie zdobyli nowe bombowce produkcji radzieckiej, które nazwali „Katiuszką” (dobrze znane jako SB Tupolew), a Hermann Goring nalegał, aby przetestować jeden z nowych niemieckich bombowców w rzeczywistych warunkach wojennych. Hiszpańska wojna domowa była doskonałą okazją do prób nad samolotami nowej generacji; He 111B, Do 17E i Ju 86D.
W lutym 1937 roku z Hamburga przybyły pierwsze cztery He 111B-1, a także Do 17E i Ju 86D. Bombowce te tworzyły „Versuchsbomberstaffel” (eskadrę bombowców eksperymentalnych) i działały w grupie bombowej K/88. W krótkim czasie He 111B zyskał reputację „najlepszego z bombowców”, został rozdzielony i umieszczony w oddzielnym locie podrzędnym o półoficjalnej nazwie „Pedro”. Nazwą tą określano wszystkie samoloty wraz z indywidualnymi numerami samolotów.
W marcu 1937 roku „Pedro” odniosło swój pierwszy sukces w bitwie, atakując lotnisko republikańskie w pobliżu Alcals de Henares. Grupa zniszczyła na ziemi 24 samoloty wroga. Później „Pedro” wzięło udział w słynnym nalocie na Guernicę, który przeszedł do historii jako symbol brutalności i okrucieństwa, zginęło ponad 1500 cywilów.
He 111B służył w „Legionie Condor” do połowy 1938 roku, kiedy zostały ponownie wyposażone w nowocześniejszy He 111E. Większość He 111B zginęła w akcji; inne zostały wycofane ze służby w związku ze znaczną ilością zniszczeń.
Krwawe doświadczenia wojny hiszpańskiej potwierdziły, że He 111 będzie miał potencjał do prowadzenia dużych kampanii bojowych. Rozpoczęto masową produkcję seryjną w szybach Dornierwerke (w Wismar), Arado Flugzlugwerke (w Babelsberg) i szybie Algemeine Transportgesell (w Lipsku); poza tym szybko zbudowano nową fabrykę Heinkla w Oranienburgu (niedaleko Berlina Północnego). Niecały rok później tygodniowa produkcja He 111 wyniosła 100 samolotów. Od pierwszych dni II wojny światowej aż do jej końca He 111 był głównym średnim bombowcem Luftwaffe.
Model do sklejania, wykonany z polistyrenu, opakowanie nie zawiera farb, kleju i pędzli.
Pudełko zawiera komplet ramek z częściami, obrazkową instrukcję montażu z kolorystyką malowania oraz kalkomanie i części do modelu.
Tylko kilka samolotów w historii lotnictwa II wojny światowej zasługiwało na miano „Wielkich”. Jednym z nich był Heinkel He-111. Nieudany debiut pierwszej wersji produkcyjnej He 111A nie był rozczarowaniem dla Ernsta Heinkla, mimo że samolot był wyposażony w silnik BMW VI, co powodowało niedostateczną moc samolotu. Ostatni z pięciu prototypów przedprodukcyjnych, He 111V5, został wyposażony w nowy silnik DB 600. Samolot wziął udział w swoim pierwszym starcie w maju 1936 roku. Przy pełnym obciążeniu wojskowym osiągnął maksymalną prędkość przelotową 340 km/h (211 mil/h), co wówczas uznano za bardzo udane. RLM natychmiast zamówił pierwszą partię produkcyjną; pierwsze próbki produkcyjne zostały dostarczone do KG 154 „Boelcke”. W tym samym czasie, w sierpniu 1936 roku, rozpoczęła się hiszpańska wojna domowa. Rząd republikański otrzymał pomoc wojskową od Związku Radzieckiego, Niemiec i Włoch, które wspólnie udzieliły wsparcia generałowi Franko i jego rebeliantom. Część lotnicza tego wsparcia składała się ze specjalnej grupy o nazwie „Legion Kondor”. Początkowo „Legion Condor” otrzymał tylko samoloty transportowe Ju 52; Niemcy zadeklarowały bowiem, że ich wsparcie będzie miało charakter pozamilitarny. Ale w tym czasie republikanie zdobyli nowe bombowce produkcji radzieckiej, które nazwali „Katiuszką” (dobrze znane jako SB Tupolew), a Hermann Goring nalegał, aby przetestować jeden z nowych niemieckich bombowców w rzeczywistych warunkach wojennych. Hiszpańska wojna domowa była doskonałą okazją do prób nad samolotami nowej generacji; He 111B, Do 17E i Ju 86D.
W lutym 1937 roku z Hamburga przybyły pierwsze cztery He 111B-1, a także Do 17E i Ju 86D. Bombowce te tworzyły „Versuchsbomberstaffel” (eskadrę bombowców eksperymentalnych) i działały w grupie bombowej K/88. W krótkim czasie He 111B zyskał reputację „najlepszego z bombowców”, został rozdzielony i umieszczony w oddzielnym locie podrzędnym o półoficjalnej nazwie „Pedro”. Nazwą tą określano wszystkie samoloty wraz z indywidualnymi numerami samolotów.
W marcu 1937 roku „Pedro” odniosło swój pierwszy sukces w bitwie, atakując lotnisko republikańskie w pobliżu Alcals de Henares. Grupa zniszczyła na ziemi 24 samoloty wroga. Później „Pedro” wzięło udział w słynnym nalocie na Guernicę, który przeszedł do historii jako symbol brutalności i okrucieństwa, zginęło ponad 1500 cywilów.
He 111B służył w „Legionie Condor” do połowy 1938 roku, kiedy zostały ponownie wyposażone w nowocześniejszy He 111E. Większość He 111B zginęła w akcji; inne zostały wycofane ze służby w związku ze znaczną ilością zniszczeń.
Krwawe doświadczenia wojny hiszpańskiej potwierdziły, że He 111 będzie miał potencjał do prowadzenia dużych kampanii bojowych. Rozpoczęto masową produkcję seryjną w szybach Dornierwerke (w Wismar), Arado Flugzlugwerke (w Babelsberg) i szybie Algemeine Transportgesell (w Lipsku); poza tym szybko zbudowano nową fabrykę Heinkla w Oranienburgu (niedaleko Berlina Północnego). Niecały rok później tygodniowa produkcja He 111 wyniosła 100 samolotów. Od pierwszych dni II wojny światowej aż do jej końca He 111 był głównym średnim bombowcem Luftwaffe.
Ilość ocen: 0
| TEXT_PRODUCT_NAME | Średni bombowiec Heinkel He-111B (Roden 005) |
| TEXT_PRODUCT_AVAIBILITY | El producto está disponible en productor. El tiempo de entrega es aproximado 30días. |
| Productor | Roden |
| Numero de catalogo | 005 |
| Epoka | II Wojna Światowa |
| Skala | 1:72 |
| Farby, pędzel i klej | nie dołączono |
| Nowość roku | 2023 |
| Kraj | Niemcy |
| Stan modelu | do sklejania i malowania |